Czuwanie ze św. Janem od Krzyża
1 grudnia kolejny raz zatrzymaliśmy się na chwilę, aby spotkać się z Bogiem. Adorowaliśmy Najświętszy Sakrament, sięgając do przemyśleń i poezji mistyka, karmelity - św. Jana od Krzyża.
W naszym życiu są takie momenty, w których bez trudu odczytujemy i rozumiemy Słowo Boże, ale są i chwile „milczenia”. Każde z tych doświadczeń jest cenne dla chrześcijanina. „Jan od Krzyża podkreśla, iż nie należy momentów światła i „smaków duchowych” utożsamiać z większą bliskością czy obecnością Boga. Podobnie ciemności i „czas posuchy” nie świadczą o Jego oddalaniu się. W takich właśnie momentach Bóg z miłością działa w duszy, oczyszczając ją i wspomagając w procesie głębszego poznawania swej boskiej Istoty.”
Są trzy przyczyny duchowych ciemności w życiu człowieka: „a) pozbawienie wierzącego doznań zmysłowych i duchowych albo upodobania w nich na początku drogi; b) wiara jako jedyny środek do zjednoczenia z Bogiem, ze swej natury ciemna dla ludzkiego umysłu; c) cel duchowej drogi – Bóg transcendentny, którego umysł człowieka śmiertelnego objąć nie zdoła (por. DGK 1,2, 1).”
Noc jest łaską. Niesie ze sobą pojęcie łaski i wewnętrznego oczyszczenia, dzięki któremu bierzemy odpowiedzialność za życie oglądane poprzez pryzmat miłości Dobrego Boga, za którym tęsknimy i którego szukamy.
„Dlaczego, gdy rozdarłeś miłością Me serce,
nie dasz balsamu tej ranie?
I gdyś mnie porwał
Czemuś mnie znowu zostawił?
I nie bierzesz zdobyczy w swoje posiadanie?”
Współczesny człowiek szuka odpowiedzi na swoje pytania w różnych źródłach. Jednym z nich jest „Pieśń duchowa” św. Jana od Krzyża.
"Ileż to rzeczy można odkrywać w Chrystusie, który jest jakby ogromną kopalnią z mnogimi pokładami skarbów, gdzie choćby nie wiem jak się wgłębiało, nie znajdzie się kresu i końca.
W każdym zaś zakątku tych Jego tajemnic można tu i tam napotkać nowe złoża nowych bogactw".
„Aby Bóg napełnił mnie sobą, muszę stanąć przed Nim z pustym naczyniem...”
W każdym zaś zakątku tych Jego tajemnic można tu i tam napotkać nowe złoża nowych bogactw".
„Aby Bóg napełnił mnie sobą, muszę stanąć przed Nim z pustym naczyniem...”
