Trzeciosobotnia adoracja LUTY 2024
„Ta śmierć
napełniła smutkiem
wiele ludzkich serc”.
napełniła smutkiem
wiele ludzkich serc”.
Lutowa Adoracja Najświętszego Sakramentu przygotowana przez Grupę Muzyczną Barka odbyła się za wstawiennictwem ks. Franciszka Blachnickiego.
Urodzony przed II wojną światową na Śląsku, harcerz, uczestnik kampanii wrześniowej, po kapitulacji działający w konspiracji. Złapany w Zawichoście, osadzony został w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu aż do września 1941 roku. Następnie przewieziony został do więzienia śledczego w Zabrzu, a potem w Katowicach. Skazano go w 1942 roku na śmierć za działalność konspiracyjną. Po kilku miesiącach ułaskawiono. Karę śmierci zamieniono na 10 lat więzienia po zakończeniu wojny. Przebywał do kwietnia 1945 roku w różnych niemieckich obozach i więzieniach. Był to jednak czas, kiedy Franciszek Blachnicki podjął decyzję oddania swojego życia Chrystusowi. W 1950 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w diecezji katowickiej. Owocem jego przemyśleń i pracy jest metoda dziecięcych rekolekcji zamkniętych (Oaza Dzieci Bożych). Wśród innych działań należy zwrócić uwagę na jego pracę w Referacie Duszpasterskim Kurii diecezjalnej w Katowicach i w redakcji tygodnika ,,Gość Niedzielny”. To on założył Ośrodek Katechetyczny, a od 1957 roku społeczną akcję przeciwalkoholową pod nazwą Krucjata Wstrzemięźliwości, która wydawała gazetę ,,Niepokalana zwycięża”. Za działalność w Ośrodku Katechetycznym w 1961 roku został aresztowany i skazany. Otrzymał wyrok z zawieszeniem.
Pracował na KUL-u w latach 1964-1972. Założył ,,Lubelski Zespół Liturgistów”, a od roku 1967 był Krajowym Duszpasterzem Służby Liturgicznej. Dzięki jego pracy formacyjnej oazy rozwinęły się w Ruch Światło-Życie. Pragnął, aby Ewangelia dotarła do każdego człowieka. Podejmował inicjatywy mogące pomóc uzależnionym, nie tylko od alkoholu. W czasie działań Solidarności powołał ruch mający działać w duchu chrześcijańskiej nauki społecznej. Wyzwolenie, ale bez przemocy. ,,Prawda – Krzyż – Wyzwolenie”. W czasie stanu wojennego osiadł w Carlsbergu, gdzie zorganizował Międzynarodowe Centrum Ewangelizacji Światło-Życie. Powołał do życia również ,,Chrześcijańską Służbę Wyzwolenia Narodów”. Nawiązywał kontakty ekumeniczne z różnymi ruchami odnowy. Inspiracją dla jego działalności były m.in. nauki papieża Jana Pawła II.
Swoim życiem i służbą Bogu i ludziom dał nam przykład życia bezkompromisowego. Oddał je, wychowując do wolności po wojnie i systemie totalitarnym. Według ustaleń IPN został w 1897 roku zamordowany przez otrucie.
Jan Paweł II 28 lutego 1987 roku (...) wysłał telegram kondolencyjny: „Bóg powołał do siebie księdza profesora Franciszka Blachnickiego i śmierć ta napełniła smutkiem wiele ludzkich serc i środowisk. Odszedł gorliwy apostoł nawrócenia i wewnętrznej odnowy człowieka, wielki duszpasterz młodzieży. Z jego inspiracji zrodził się specyficzny kształt życia oazowego na polskiej ziemi. Swoje liczne talenty, umysł i serce, jak i szczególny charyzmat, jakim obdarzył go Bóg, oddał sprawie budowy Królestwa Bożego. Budował je modlitwą, apostolstwem, cierpieniem – i budował je z taką determinacją, że słusznie myślimy o nim jako o gwałtowniku tego Królestwa. Dziękujemy Bogu za wszelkie dobro, jakie stało się udziałem ludzi przez niego. Modlimy się gorąco o pełnię światła i życia dla jego duszy. Kontynuatorom jego dzieła, współpracownikom, rodzinie, przyjaciołom i uczestnikom pogrzebu z serca błogosławię”.
Urodzony przed II wojną światową na Śląsku, harcerz, uczestnik kampanii wrześniowej, po kapitulacji działający w konspiracji. Złapany w Zawichoście, osadzony został w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu aż do września 1941 roku. Następnie przewieziony został do więzienia śledczego w Zabrzu, a potem w Katowicach. Skazano go w 1942 roku na śmierć za działalność konspiracyjną. Po kilku miesiącach ułaskawiono. Karę śmierci zamieniono na 10 lat więzienia po zakończeniu wojny. Przebywał do kwietnia 1945 roku w różnych niemieckich obozach i więzieniach. Był to jednak czas, kiedy Franciszek Blachnicki podjął decyzję oddania swojego życia Chrystusowi. W 1950 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w diecezji katowickiej. Owocem jego przemyśleń i pracy jest metoda dziecięcych rekolekcji zamkniętych (Oaza Dzieci Bożych). Wśród innych działań należy zwrócić uwagę na jego pracę w Referacie Duszpasterskim Kurii diecezjalnej w Katowicach i w redakcji tygodnika ,,Gość Niedzielny”. To on założył Ośrodek Katechetyczny, a od 1957 roku społeczną akcję przeciwalkoholową pod nazwą Krucjata Wstrzemięźliwości, która wydawała gazetę ,,Niepokalana zwycięża”. Za działalność w Ośrodku Katechetycznym w 1961 roku został aresztowany i skazany. Otrzymał wyrok z zawieszeniem.
Pracował na KUL-u w latach 1964-1972. Założył ,,Lubelski Zespół Liturgistów”, a od roku 1967 był Krajowym Duszpasterzem Służby Liturgicznej. Dzięki jego pracy formacyjnej oazy rozwinęły się w Ruch Światło-Życie. Pragnął, aby Ewangelia dotarła do każdego człowieka. Podejmował inicjatywy mogące pomóc uzależnionym, nie tylko od alkoholu. W czasie działań Solidarności powołał ruch mający działać w duchu chrześcijańskiej nauki społecznej. Wyzwolenie, ale bez przemocy. ,,Prawda – Krzyż – Wyzwolenie”. W czasie stanu wojennego osiadł w Carlsbergu, gdzie zorganizował Międzynarodowe Centrum Ewangelizacji Światło-Życie. Powołał do życia również ,,Chrześcijańską Służbę Wyzwolenia Narodów”. Nawiązywał kontakty ekumeniczne z różnymi ruchami odnowy. Inspiracją dla jego działalności były m.in. nauki papieża Jana Pawła II.
Swoim życiem i służbą Bogu i ludziom dał nam przykład życia bezkompromisowego. Oddał je, wychowując do wolności po wojnie i systemie totalitarnym. Według ustaleń IPN został w 1897 roku zamordowany przez otrucie.
Jan Paweł II 28 lutego 1987 roku (...) wysłał telegram kondolencyjny: „Bóg powołał do siebie księdza profesora Franciszka Blachnickiego i śmierć ta napełniła smutkiem wiele ludzkich serc i środowisk. Odszedł gorliwy apostoł nawrócenia i wewnętrznej odnowy człowieka, wielki duszpasterz młodzieży. Z jego inspiracji zrodził się specyficzny kształt życia oazowego na polskiej ziemi. Swoje liczne talenty, umysł i serce, jak i szczególny charyzmat, jakim obdarzył go Bóg, oddał sprawie budowy Królestwa Bożego. Budował je modlitwą, apostolstwem, cierpieniem – i budował je z taką determinacją, że słusznie myślimy o nim jako o gwałtowniku tego Królestwa. Dziękujemy Bogu za wszelkie dobro, jakie stało się udziałem ludzi przez niego. Modlimy się gorąco o pełnię światła i życia dla jego duszy. Kontynuatorom jego dzieła, współpracownikom, rodzinie, przyjaciołom i uczestnikom pogrzebu z serca błogosławię”.
