Październikowa adoracja ze św. abp Józefem Bilczewskim
„Któż jak Chrystus”
„Świętym jest ten, kto tak bardzo zachwyca się pięknem Boga i Jego doskonałą prawdą, że sam zostaje przez nie stopniowo przemieniony. W imię tego piękna i tej prawdy jest gotowy wyrzec się wszystkiego, nawet samego siebie. Wystarcza mu miłość Boga, którą wyraża w pokornej i bezinteresownej służbie bliźniemu, a zwłaszcza tym, którzy nie mogą się odwzajemnić."
Św. Józef Bilczewski był człowiekiem głębokiej wiary. To za jego wstawiennictwem modliliśmy się podczas październikowej Adoracji przygotowanej przez Grupę Muzyczną Barka zakończonej indywidualnym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.
Sam święty wiele czasu poświęcał adoracji eucharystycznej. Codzienne spotkanie z Chrystusem pomagało mu w doskonaleniu swojego charakteru. Był kapłanem gotowym do służenia, pełnym pokory i cierpliwości, wyrozumiałym, gotowym do poświęceń, dzielącym się swoją wiedzą z innymi. Swoje siły poświęcał na budowanie Królestwa Bożego. Najważniejszymi dla niego były: Msza św., Liturgia Godzin, medytacja i różaniec.
Jego otwarte serce i umysł sprawiło, że w swojej duszpasterskiej pracy rozumiał potrzeby i problemy wszystkich ludzi, tych najuboższych również. Cechowała go niezwykła pracowitość i wyrozumiałość dla drugiego człowieka.
Chrystus, bo któż jak nie On , był sensem jego życia.
Św. Józef Bilczewski był człowiekiem głębokiej wiary. To za jego wstawiennictwem modliliśmy się podczas październikowej Adoracji przygotowanej przez Grupę Muzyczną Barka zakończonej indywidualnym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.
Sam święty wiele czasu poświęcał adoracji eucharystycznej. Codzienne spotkanie z Chrystusem pomagało mu w doskonaleniu swojego charakteru. Był kapłanem gotowym do służenia, pełnym pokory i cierpliwości, wyrozumiałym, gotowym do poświęceń, dzielącym się swoją wiedzą z innymi. Swoje siły poświęcał na budowanie Królestwa Bożego. Najważniejszymi dla niego były: Msza św., Liturgia Godzin, medytacja i różaniec.
Jego otwarte serce i umysł sprawiło, że w swojej duszpasterskiej pracy rozumiał potrzeby i problemy wszystkich ludzi, tych najuboższych również. Cechowała go niezwykła pracowitość i wyrozumiałość dla drugiego człowieka.
Chrystus, bo któż jak nie On , był sensem jego życia.
