Trzeciosobotnia adoracja WRZESIEŃ 2022
Jedynym szczęściem, jakie mamy na ziemi, jest kochać Boga i wiedzieć, że On nas kocha.
17 września adorowaliśmy Najświętszy Sakrament, prosząc o wstawiennictwo św. Jana Marię Vianneya. Cierpiącego za grzeszników męczennika papież św. Pius X beatyfikował w 1905 roku, a do chwały świętych wyniósł go w roku jubileuszowym 1925 Pius XI.
„Nadzieja jest największym szczęściem człowieka na ziemi. Jedni ludzie mają jej nadmiar, innym jej brakuje.” Sługa Boży pokładał ufność w Miłosierdziu Boga. Wiedział, że Bóg niczym matka zawsze dba o swoje dzieci i w każdym niebezpieczeństwie biegnie na pomoc i zawsze gotowy jest nam przebaczyć, jeżeli żałujemy z całego serca i chcemy się poprawić.
„Skarb chrześcijanina znajduje się w niebie, a nie na ziemi. Myśli nasze powinny podążać tam, gdzie jest nasz skarb. Człowiek został powołany do dwóch wspaniałych rzeczy: do miłości i do modlitwy. Modlić się i miłować – w tym zawiera się szczęście człowieka na ziemi. Modlitwa jest niczym innym jak zjednoczeniem z Bogiem. Człowiek czuje wtedy jakby łagodny balsam koił jego serce, do którego przenika wielkie światło. W osobistym zjednoczeniu Bóg i dusza są jak dwa kawałki stopionego wosku, których nie sposób rozdzielić. Piękną jest rzeczą zjednoczenie Boga ze swoim maleńkim stworzeniem – to szczęście nie do pojęcia. (...) Moje dzieci, macie takie małe serca, lecz modlitwa je poszerza i uzdalnia do tego, byście kochali Boga. Modlitwa jest przedsmakiem nieba, wylaniem na nas rajskich darów. (...) Ciężary życia topnieją w jej promieniach jak śnieg w wiosennym słońcu.”
Na zakończenie modlitwy uwielbienia przygotowanej przez Grupę Muzyczną Barka odbyło się indywidualne błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.
„Nadzieja jest największym szczęściem człowieka na ziemi. Jedni ludzie mają jej nadmiar, innym jej brakuje.” Sługa Boży pokładał ufność w Miłosierdziu Boga. Wiedział, że Bóg niczym matka zawsze dba o swoje dzieci i w każdym niebezpieczeństwie biegnie na pomoc i zawsze gotowy jest nam przebaczyć, jeżeli żałujemy z całego serca i chcemy się poprawić.
„Skarb chrześcijanina znajduje się w niebie, a nie na ziemi. Myśli nasze powinny podążać tam, gdzie jest nasz skarb. Człowiek został powołany do dwóch wspaniałych rzeczy: do miłości i do modlitwy. Modlić się i miłować – w tym zawiera się szczęście człowieka na ziemi. Modlitwa jest niczym innym jak zjednoczeniem z Bogiem. Człowiek czuje wtedy jakby łagodny balsam koił jego serce, do którego przenika wielkie światło. W osobistym zjednoczeniu Bóg i dusza są jak dwa kawałki stopionego wosku, których nie sposób rozdzielić. Piękną jest rzeczą zjednoczenie Boga ze swoim maleńkim stworzeniem – to szczęście nie do pojęcia. (...) Moje dzieci, macie takie małe serca, lecz modlitwa je poszerza i uzdalnia do tego, byście kochali Boga. Modlitwa jest przedsmakiem nieba, wylaniem na nas rajskich darów. (...) Ciężary życia topnieją w jej promieniach jak śnieg w wiosennym słońcu.”
Na zakończenie modlitwy uwielbienia przygotowanej przez Grupę Muzyczną Barka odbyło się indywidualne błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.
